Obowiązek informacyjny wobec konsumenta

Sprzedawca ma obowiązek przekazania konsumentowi wymaganych informacji, zanim dojdzie do zawarcia umowy sprzedaży. Najpóźniej jest to w chwili wyrażenia przez konsumenta woli związania się umową.

Informacje muszą być przekazane w sposób jasny i zrozumiały oraz niewprowadzający w błąd.

Prawo nie narzuca formy, w jakiej powinny one być przekazane. Sprzedawca sam decyduje, czy będzie to na piśmie, czy też na trwałym nośniku. Dla przykładu, informacja o cenie wielofunkcyjnego robota kuchennego może być wywieszona pod półką, na której stoi sprzęt.

Jakich informacji sprzedawca nie musi przekazywać?

Obowiązek nie dotyczy sytuacji, gdy informacje te wynikają już z określonych okoliczności. Jeśli więc jesteś w sklepie i widzisz informacje o właściwościach i cenie odkurzacza, który chcesz nabyć, to sprzedawca nie musi Ci przekazywać ich po raz kolejny.

Ponadto obowiązek informacyjny nie dotyczy drobnych umów życia codziennego wykonywanych natychmiast po ich zawarciu, np. zakupów produktów w sklepie spożywczym.

Jakie podstawowe informacje powinien przekazać przedsiębiorca?

Zakres informacji, które muszą być przekazane, określa art. 8 ustawy o prawach konsumenta. Sprzedawca ma obowiązek poinformować między innymi o głównych cechach świadczenia z uwzględnieniem przedmiotu świadczenia oraz sposobu porozumiewania się z konsumentem, o swoich danych (np. nazwie, adresie, numerze telefonu), łącznej cenie produktu, sposobie i terminie spełnienia świadczenia przez przedsiębiorcę oraz stosowanej przez przedsiębiorcę procedurze rozpatrywania reklamacji przewidzianej przez prawo odpowiedzialności przedsiębiorcy za zgodność świadczenia z umową, zakresie usług posprzedażnych i gwarancji.

Informacje przekazane przez sprzedawcę mają pomóc konsumentowi w podjęciu rozsądnej decyzji. Co ważne, konsument nie musi żądać przekazania tych informacji przez przedsiębiorcę. Obowiązek informacyjny sprzedawca ma wykonać z własnej inicjatywy, gdyż wynika to wprost z przepisów prawa.

Kiedy sprzedawca ma obowiązek poinformować o płatnościach dodatkowych?

Zgodnie z ustawą o prawach konsumenta najpóźniej w chwili wyrażenia przez konsumenta woli związania się umową przedsiębiorca ma obowiązek uzyskać wyraźną zgodę konsumenta na każdą dodatkową płatność wykraczającą poza uzgodnione wynagrodzenie za główne obowiązki umowne przedsiębiorcy.

Zgoda nie może być domniemana, lecz powinna być świadomym działaniem konsumenta.

Co w przypadku, gdy sprzedawca nie otrzymał wyraźnej zgody na płatności dodatkowe?

Jeżeli przedsiębiorca nie otrzymał wyraźnej zgody konsumenta, lecz założył jej istnienie przez zastosowanie domyślnych opcji, które konsument musi odrzucić w celu uniknięcia dodatkowej płatności, konsument ma prawo do zwrotu uiszczonej płatności dodatkowej.

Przepisy te chronią konsumenta przed ukrytymi lub wymuszonymi kosztami, np. za rozszerzoną gwarancję lub dodatkowe ubezpieczenie.