Charakterystyki kierunkowe mikrofonów

Charakterystyka kierunkowa zależy od obudowy mikrofonu i jest wykresem, prezentującym stosunek skuteczności wyznaczonej dla danego kąta padania sygnału dźwiękowego na mikrofon do maksymalnej możliwej do uzyskania skuteczności.

Wartość maksymalna występuje wówczas, gdy dźwięk na mikrofon pada pod tzw. kątem „zerowym”. Charakterystyka kierunkowa mikrofonu ma wpływ na przestrzenność rejestrowanego dźwięku. Może być także przyczyną sprzężeń w wypadku zastosowania większej liczby mikrofonów o źle dobranych charakterystykach kierunkowych, a dodatkowo źle rozstawionych. Wyróżniamy następujące odmiany charakterystyk kierunkowych:

– dookólna – inaczej wszechkierunkowa. Mikrofony o tej charakterystyce zbierają dźwięki z każdej stronny jednakowo. Poziom zarejestrowanego sygnału będzie więc zależny jedynie od poziomu natężenia dźwięku generowanego przez źródło, a nie od kierunku jego padania na mikrofon;

– kardioidalna – zwana także „nerkową”. Mikrofon lepiej zbiera sygnały ze źródeł znajdujących się bezpośrednio przed nim, a bardzo słabo zbiera te, które są z tyłu, za nim. Mikrofony o tej charakterystyce są bardzo często stosowane przez wokalistów. Zastosowanie kardioidy na estradzie sprawia, że mikron o tej charakterystyce rejestruje głos wokalisty, a praktycznie nie wyłapuje odgłosów publiczności;

– superkardioidalna – jest to odmiana charakterystyki kardioidalnej. Mikrofon superkardioidalny wychwytuje również w niewielkim stopniu dźwięki dochodzące bezpośrednio zza mikrofonu. Mikrofon o tej charakterystyce również może być stosowany na scenie;

– hiperkardioidalna – kształtem przypomina nieco maczugę. Jest to kolejna odmiana charakterystyki kardioidalnej. Charakterystyka ta jest jeszcze węższa z przodu niż w wypadku mikrofonu superkardioidalnego, ale za to wychwytuje jeszcze więcej sygnału dochodzącego bezpośrednio zza mikrofonu;

– ósemkowa – charakterystyka dwukierunkowa, kształtem przypominająca „ósemkę”. Zbiera sygnał dźwiękowy na takim samym poziomie z przodu, jak i z tyłu mikrofonu, najmniej natomiast wyłapuje sygnały dochodzące z prawego i lewego boku, a więc pod kątem 90° do głównej osi mikrofonu;

– charakterystyka typu shotgun – mocno kierunkowa. Zbiera sygnały dźwiękowe głównie z przodu, i to w niewielkim kącie od osi głównej mikrofonu. Sygnał o niewielkim poziomie zbierany jest także bezpośrednio zza takiego mikrofonu. Modele typu shotgun są montowane m.in. podczas widowisk sportowych, np. meczów piłkarskich. Pozwalają one zebrać sygnały bardzo precyzyjnie, a do tego z dużych odległości. Zwykle do realizacji audio rozstawionych jest kilka takich mikrofonów, np. wzdłuż linii bocznych boiska. Dzięki temu można bez problemu nagłośnić tak dużą przestrzeń, jaką jest np. boisko piłkarskie.