Mikrofony dynamiczne i pojemościowe

Pierwsze „dynamiki” powstały już w pierwszej połowie XIX w. Uważa się, że wynalazcami tej odmiany mikrofonu byli W. C. Wenete i A. C. Thuras z firmy Bell Labs, którzy opatentowali swoje rozwiązanie w 1931 r.

Mikrofon dynamiczny wykorzystuje zjawisko indukcji elektromagnetycznej, które jest wywoływane przez zmiany ciśnienia akustycznego. Drgająca membrana połączona jest z cewką umieszczoną w polu magnetycznym. Mikrofony dynamiczne możemy podzielić na tzw. cewkowe i wstęgowe.
W odmianie cewkowej zastosowany magnes jest elementem nieruchomym, a cewka przymocowana jest do ruchomej membrany (najczęściej wykonanej z plastiku). Zaletami takiej konstrukcji są jej duża odporność na uszkodzenia i niska cena, natomiast wadami, i to niestety bardzo istotnymi, są mało efektywne przenoszenie wysokich częstotliwości i niska skuteczność. Mikrofony dynamiczne cewkowe mogą być stosowane zarówno do nagłośnienia, jak i rejestracji, np. instrumentów perkusyjnych.
W odmianie wstęgowej cienka, pofałdowana wstążka, najczęściej aluminiowa, osadzona jest pomiędzy biegunami magnesu. Tylko jedna strona wstęgi jest wystawiona na działanie fal akustycznych. W mikrofonach dynamicznych wstęgowych konieczne jest użycie transformatora. Mikrofony te znacznie lepiej radzą sobie z przetwarzaniem wysokich częstotliwości niż „dynamiki” cewkowe. Niestety, są od nich znacznie droższe, a przy tym podatne na uszkodzenia
Pierwszy mikrofon pojemnościowy został wynaleziony już w 1916 r. w laboratoriach Bell Labs. Zasadniczym elementem konstrukcyjnym „pojemnika” są dwie okładki kondensatora (elektrody), z których jedna jest nieruchoma, a druga wystawiona na działanie fal akustycznych, co stanowi pewnego rodzaju odpowiednik membrany.
W mikrofonach pojemnościowych drgania membrany wywoływane są przez zmiany ciśnienia akustycznego, które powodują zmianę odległości pomiędzy dwiema okładkami kondensatora (elektrodami), co zamieniane jest na sygnał elektryczny. Aby możliwe było działanie mikrofonu pojemnościowego, konieczne jest dostarczenie napięcia o odpowiednim poziomie. Przeważnie ma ono stałą wartość, która wynosi 48 V. Jest to tzw. napięcie fantomowe, zwykle dostarczane kablem mikrofonowym z konsolety lub miksera z odpowiednim przełącznikiem włączającym wspomnianą wartość napięcia. Zaletami mikrofonów pojemnościowych w porównaniu z dynamicznymi są lepsza skuteczność oraz płaska (wyrównana) charakterystyka przenoszenia w wykorzystywanym paśmie akustycznym. Wadami są niestety wyższa cena oraz łatwość przesterowania sygnału z uwagi na dużą czułość mikrofonu pojemnościowego. W studiach nagrań, jak również w studiach radiowych i telewizyjnych często wykorzystuje się właśnie mikrofony pojemnościowe, i to w dodatku wysokiej klasy. Warto pamiętać, że mikrofony pojemnościowe są bardziej podatne na sprzężenia od dynamicznych.
Odmianą mikrofonu pojemnościowego jest model elektretowy. Do budowy membrany stosuje się folię elektretową. Dzięki temu mikrofon nie wymaga dodatkowego zasilania, inaczej niż tradycyjny „pojemnik”. Co więcej, dzięki temu możliwa jest miniaturyzacja konstrukcji. Mikrofony elektretowe są często stosowane w tańszych konstrukcjach, w wypadku których jakość dźwięku ma mniejsze znaczenie, np. w telefonach. Można je spotkać jednak także w tzw. mikrofonach krawatowych oraz niewielkich mikrofonach przypinanych do instrumentów takich jak gitara akustyczna czy skrzypce w celu ich nagłośnienia.