Czyszczenie i konserwacja

Ma to kluczowe znaczenie dla pracy oraz długiego użytkowania żelazek parowych oraz bojlerów. Niestosowanie się do zaleceń producentów prowadzi do pogorszenia jakości prasowania, a w krańcowych sytuacjach do awarii urządzenia.

Należy zacząć od zbadania stanu wody w kranie, co zaleca większość producentów. Na szczęście nie trzeba do tego wzywać specjalistów i płacić im za usługę. Najprostsze metody są dwie: pierwsza to wejść za pomocą Internetu na stronę miejscowych wodociągów, tam znajdziemy wartości dotyczące stanu wody w konkretnym regionie. Druga metoda jest jeszcze prostsza, bo polega na zrobieniu testu twardości za pomocą papierka testowego, dołączanego do urządzenia pracującego z wodą, a dotyczy to również stacji pary. Cały proces trwa zaledwie kilka minut i już można wprowadzić właściwe dla urządzenia ustawienia. Niektóre modele mają wbudowane czujniki twardości wody, co znacznie ułatwia cały proces.

Stopa to najmniejszy problem

Nowoczesne jej wykończenia sprawiają, że praktycznie się nie brudzi, zwłaszcza gdy użytkownicy stosują się do zaleceń odnośnie do temperatur dla konkretnych tkanin, bo dzięki temu nic do niej nie przywiera. Wystarczy raz na jakiś czas przetrzeć ją wilgotną ściereczką (oczywiście wtedy, gdy jest zimna). Zresztą taki zabieg powinno się stosowa, choćby ze względów higienicznych i estetycznych w odniesieniu do całej obudowy. Nawet schowane żelazko pokrywa się kurzem. Co innego jego wnętrze.

Test wody nie wystarczy...

…podobnie jak zabezpieczenia. W wielu instrukcjach obsługi znajdziemy bowiem zalecenia odnośnie do pielęgnacji urządzeń. Mogą one dotyczyć przepłukiwania bojlera, np. po każdych 10 prasowaniach (wystarczy wlać zwykłą wodę, potrząsnąć bojlerem i wylać ją), a także regeneracji fi ltra antywapiennego (np. co 5 lat), a do tego dołączany jest specjalny preparat i dokładna instrukcja, jak się z nim należy obchodzić. Na szczęście wiele urządzeń wyposażonych jest w funkcje samoczyszczenia i kontrolki, informujące o konieczności przeprowadzania odkamieniania. Warto pamiętać, że zbyt twarda woda źle wpływa również na układ grzewczy (nie tylko na kanaliki rozprowadzające parę). Urządzenia miewają zwykle fi ltr wymienny lub wbudowany na stałe. Ten ostatni wymaga regularnego czyszczenia. Niektóre żelazka zostały wyposażone też w podwójny system antywapienny, składający się z funkcji usuwania kamienia, oraz specjalny wkład, znajdujący się wewnątrz zbiornika na wodę, a nawet wbudowane czujniki twardości wody.

Pomocna funkcja samoczyszczenia

Najpopularniejszym rozwiązaniem w obrębie automatycznej konserwacji ( o ile można to tak nazwać) jest funkcja samooczyszczenia. Jej zadaniem jest udrożnianie otworów parowych, w których gromadzi się osad. Warunkiem jej uruchomienia jest napełnienie zbiornika wodą i włączenie temperatury maksymalnej. Wysokie ciśnienie sprawia, że poprzez otwory wydobywa się para razem z zanieczyszczeniami i osadem. Najlepsze rezultaty daje czyszczenie trwające aż do chwili opróżnienia zbiornika. Można także używać odkamieniacza w sztyfcie lub w płynie. Pierwszy czyści stopę od zewnątrz, z kolei drugi wlewa się do zbiornika na wodę. Bardzo ważne jest systematyczne korzystanie z funkcji czyszczenia. Zwykle zaleca się stosowanie jej co miesiąc lub dwa. Jeśli użytkownik zastosuje się do zaleceń producenta, może liczyć na długą trwałość urządzenia.

Rada: proces czyszczenia i odkamieniania należy przeprowadzać dokładnie i z użyciem markowych środków do czyszczenia i konserwacji. Po zakończeniu procesu dobrze jest poprasować kilka minut na tkaninie roboczej, aktywując stale np. wyrzut pary. Unikniemy w ten sposób ewentualnych zabrudzeń na prasowanych rzeczach.