Montaż okapu

Poprawny i fachowy projekt oraz montaż okapu może zapewnić mu wydajną, bezawaryjną i cichą pracę.

Nie jest prawdą, że okap może zainstalować poprawnie „każdy”. Zawiesić owszem, ale nie dobrać i podłączyć profesjonalnie do kanału wentylacyjnego, o jego uszczelnianiu nie wspominając. Tego typu składowych poprawnej pracy okapu jest wiele. Tani zakup okapu w Internecie w połączeniu z fatalnym montażem to czasem w praktyce podwójny koszt. Dlatego warto korzystać z pomocy fachowców i nabywać produkty dobrej jakości – najlepiej u sprawdzonych specjalistów. Dotyczy to także akcesoriów, w tym rur ewakuacyjnych, zwłaszcza że ich jakość w wielu wypadkach pozostawia wiele do życzenia.

Odpowiednia wentylacja

W mieszkaniach i domach często stosuje się jedynie wietrzenie okresowe przez otwarcie okien lub wentylację naturalną, grawitacyjną, do której wykorzystuje się kanały o przekroju 140 × 140 lub 140 × 200 mm. Taki system wietrzenia jest niewystarczający, zwłaszcza latem. Zgodnie z obowiązującym prawem w mieszkaniu wielopokojowym kuchnia może stanowić część pokoju przeznaczonego na pobyt dzienny pod warunkiem zastosowania w tym pomieszczeniu wentylacji grawitacyjnej lub mechanicznej z podłączeniem do niej okapu wywiewnego nad trzonem kuchennym, a także z zapewnieniem odprowadzenia powietrza z pomieszczenia dodatkowym otworem wywiewnym, usytuowanym nie więcej niż 0,15 m poniżej płaszczyzny sufitu. Zatem w prawidłowo wentylowanej kuchni, w której spędzamy dużo czasu, w domu jednorodzinnym lub mieszkaniu w budynku wielorodzinnym nie może zabraknąć wentylacji mechanicznej, którą uzyskuje się przez zastosowanie odciągów miejscowych (okapów). Te zamontowane są zwykle nad źródłem zanieczyszczeń i mają za zadanie wychwytywać je usuwać na zewnątrz. Podłączając okap do kanału wentylacyjnego, należy upewnić się, że zapewniony będzie dopływ odpowiedniej ilości powietrza do pomieszczenia.

Zachowanie odległości

Podstawowym parametrem przy montażu okapu jest jego odległość od płyty. W wypadku płyt elektrycznych nie może być ona mniejsza niż 65 cm, zaś w wypadku płyt gazowych (lub mieszanych) 75 cm. Są to liczby wymagane obligatoryjnie. Choć nie ma norm i nie jest to obowiązkowe, zaleca się stosowanie zasady, aby okap, niezależnie od typu, był tej samej szerokości co płyta kuchenna lub szerszy (nigdy węższy!). Niezmiernie istotną kwestią jest odpowiednie podłączenie okapu do kanału. Jak się w praktyce okazuje, w tym z pozoru błahym elemencie popełnianych jest często wiele błędów. Jak pokazano na rysunkach, nie mogą to być kąty proste. Ważne są także przekroje. Duże pomieszczenia kuchenne czy kuchnie otwarte na pokój wymagają kanału wentylacyjnego o średnicy 150 mm, a jeśli chce się zainstalować silnik zewnętrzny – 180 mm i więcej. Kanały poniżej 150 mm średnicy zmniejszają wydajność okapu i zwiększają poziom hałasu przepływającego powietrza. Warto pamiętać, że istnieje rozwiązanie problemu wąskiego kanału wentylacyjnego. Jest nim specjalne urządzenie montowane w górnej części komina, które w momencie, gdy użytkownik przełączy okap na wyższy bieg, „dzieli” wychodzące z okapu powietrze i część wpuszcza z powrotem do pomieszczenia – oczywiście po uprzednim przefiltrowaniu przez filtry węglowe. Najlepsze pochłanianie jest wtedy, gdy różnica między szerokością płyty grzewczej, a szerokością okapu tradycyjnego wynosi od 7° (okap przyścienny) do 10° (okap wyspowy). W wypadku innego typu okapów (np. ukośnych, sufitowych) ważne jest, aby obszar „oddechu” okapu obejmował jak największy obszar strefy gotowania. Kąty siłą rzeczy są tu aspektem drugoplanowym. Sam okap nie powinien ograniczać możliwości poruszania się w obrębie płyty. Optymalnym rozwiązaniem jest umieszczenie go na wysokości odpowiadającej wzrostowi użytkownika. Tu ważna uwaga: należy pamiętać, że im dalej od płyty grzewczej, tym większa powinna być szerokość okapu.

Izolacja kanałów wentylacyjnych

Odpowiednia izolacja kanałów wentylacyjnych znajdujących się w budynku z pozoru nie wydaje się kwestią zbyt istotną. Nic bardziej mylnego. Odpowiednie zabezpieczenie ich powierzchni nie tylko pozwala zabezpieczyć instalację przed kondensacją pary wodnej i stratami energii, ale również tłumi hałas, który jest bardzo łatwo przenoszony przez kanały pozbawione odpowiedniej izolacji. Ważne jest, aby zachować 1° spadku oraz stosować zawory zwrotne w wypadku kanału poziomego. Warto też stosować zbiorniki kondensacyjne oraz zawory zwrotne w wypadku kanałów pionowych. Ten obszar wymaga jednak wysoce specjalistycznej wiedzy instalatorskiej.