Złącza i łącza cyfrowe – niezbędne połączenia

Złącza analogowe i cyfrowe umożliwiają podłączenie urządzeń starszej i nowszej generacji.

Połączenia przewodowe cyfrowe

W telewizorach jest szereg złączy umożliwiających doprowadzenie sygnałów cyfrowych, które są lepszym źródłem obrazu i dźwięku niż sygnały analogowe. Podstawą w połączeniach urządzeń zewnętrznych z telewizorem są kable, które przesyłają cyfrowe sygnały audio i wideo. Ich zaletą jest pewność połączeń i transmisji sygnałów, wadą krótki zasięg połączeń.

• 9: RS -232 złącze wykorzystywane do obsługi serwisowej.
• 4 5 6 7 20: HDMI – jest najpopularniejszym złączem cyfrowym, mogącym przesyłać nieskompresowane sygnały nie tylko wideo, ale też audio aż do 7.1 kanałów. Od ponad dziesięciu lat standard HDMI przeszedł niemałą ewolucję (od standardu 1.0 do 2.0), do tego stopnia, że dziś możliwe jest przesyłanie tym złączem nawet sygnałów 3D i 4K. Dzięki HDMI można połączyć telewizor z kinem domowym lub odtwarzaczem DVD lub Blu-Ray i sterować nimi jednym pilotem, a jeżeli dodatkowo urządzenia spełniają normę CEC (Consumer Electronics Control), nie muszą być tej samej fi rmy. Najczęściej są one w wersji 1.4 dla sygnałów HD i 2.0 dla Ultra HD.
• MHL (Mobile High-Defi nition Link) – umożliwia dołączenie smartfona za pomocą kabla HDMI – micro- USB i bezpośrednie wyświetlenie obrazu, czyli fi lmów, zdjęć lub odtwarzanie muzyki z urządzenia mobilnego na znacznie większym ekranie telewizora. W telewizorze jest wydzielone gniazdo HDMI In (MHL), z którego sygnał wybiera się za pomocą pilota. Możliwe jest wtedy poruszanie się po menu, aby wybrać dany materiał wideo lub muzykę, szybkie przewijanie, pauzowanie, zatrzymywanie.
• 19: S/PDIF – stosuje się do przesyłania dźwięku łączem optycznym lub koaksjalnym. Pozwalają one na transmitowanie dźwięku wielokanałowego do zestawu kina domowego w postaci cyfrowej bez konieczności konwersji do postaci analogowej, co zmniejsza powstawanie zniekształceń na drodze transmisji.
• 3 14 15: USB – to gniazdo jest już niezbędne w telewizorze. Jeśli telewizor ma wbudowany odtwarzacz multimediów, może odtwarzać pliki wideo, zdjęcia i muzykę z różnych nośników: twardych dysków lub pendriveów dołączanych do wejścia USB. Inne zastosowania to wymiana oprogramowania lub dołączanie czujników do łączności bezprzewodowej, np. Wi-Fi.
• 16: Ethernet (RJ-45) – to złącze sieciowe do tworzenia domowej sieci przewodowej.
• 17: Złącze antenowe F DVB-S. Do dołączenia anteny satelitarnej służy złącze typu F. Jeżeli są wbudowane dwa tunery DVB-S, wtedy są dwa złącza i możliwe jest dołączenie anteny z konwerterem twin i niezależne nagrywanie i oglądanie dwóch różnych programów TV.
• 18: Złącze antenowe EIC DVB-T. Najbardziej popularnym złączem jest EIC do dołączenia anteny naziemnej. W najlepszych telewizorach złącze nie tylko odbiera sygnał z anteny ale dostarcza prąd zasilający do wzmacniacza antenowego.

Czytniki kart

• 8: CI (Common Interface) – służy do instalowania kart typu CAM (Conditional Access Module). Zwykle mają je modele wyposażone w tuner satelitarny. Dzięki temu możliwy jest odbiór sygnału platform cyfrowych. Może też służyć do konwersji sygnału DVB-T MPEG-4 na sygnał MPEG-2, odbierany w niektórych telewizorach.
• 1: Złącze SD CARD. Do odtwarzania plików multimedialnych jest wygodne złącze na karty pamięci SD.

Łącza bezprzewodowe

Służą przede wszystkim do przesyłania muzyki i filmów z takich urządzeń jak tablety, smartfony, słuchawki, i obsługi pilotów, gamepadów, myszek, odtwarzacza Blu-ray oraz routerów łączących TV z domową i internetową siecią. Zaletą połączeń bezprzewodowych jest możliwość ustawiania urządzeń prawie w dowolnym miejscu zasięgu sygnałów, a wadą możliwość zaniku sygnału, jeśli na jego drodze są przeszkody.

• Bluetooth – jest popularnym systemem transmisji do przesyłania sygnałów audio-wideo. System Bluetooth zaprojektowano, aby łączyć bezprzewodowo różne urządzenia: telefony komórkowe, drukarki, komputery. Standard bezprzewodowej komunikacji krótkiego zasięgu Bluetooth opisanow specyfikacji IEEE 802.15.1. Transmisja odbywa się paśmie 2,5 GHz, a zasięg jest zależny od mocy nadawania, określonej w trzech klasach: klasa 1 (100 mW) – 100 m, klasa 2 (2,5 mW) – 10 m, klasa 3 (1 mW) – 1 m. W telewizorach łącze to stosowane jest do dołączenia słuchawek lub przesyłania zdjęć i filmów z telefonów komórkowych i smartfonów oraz łączności okularów 3D z telewizorem. Czujnik Bluetooth telewizora wykrywa automatycznie urządzenia w jego zasięgu. Listę wykrytych urządzeń sprawdza się na ekranie. Do przesyłania zdjęć trzeba także aktywować funkcję Bluetooth w np. smartfonie. Zaletami słuchawek obsługujących Bluetooth są możliwość chodzenia bez przerywania połączenia i przenikanie sygnału przez ściany.
• Wi-Fi (Wireless Fidelity) – określa zestaw standardów stworzonych do budowy bezprzewodowych sieci komputerowych. Szczególnym zastosowaniem Wi-Fi jest budowanie sieci lokalnych (LAN) opartych na komunikacji radiowej, czyli WLAN (Wireless Local Network). Sieć Wi-Fi działa w darmowym paśmie częstotliwości od 2400 do 2485 MHz (2,4 GHz) lub od 4915 do 5825 MHz (5 GHz). Opracowano kilka standardów Wi-Fi, różniących się w częstotliwością transmisji i przepływnością przesyłania danych. Najczęściej stosowane standardy Wi-Fi to: – 802.11a – 54 Mbit/s, częstotliwość 5 GHz; – 802.11b – 11 Mbit/s, częstotliwość 2,4 GHz; – 802.11g – 54 Mbit/s, częstotliwość 2,4 GHz; – 802.11n – 540 Mbit/s, częstotliwość 2,4 GHz. W tym samym zakresie pracują takie urządzenia jak Bluetooth, kuchenki mikrofalowe, telefony bezprzewodowe, radary meteorologiczne, radiowa telewizja przemysłowa oraz wiele innych. W krytycznych sytuacjach rezultatem może być zagłuszanie sygnałów Wi-Fi. Materiały takie jak woda, metal czy beton tłumią sygnał. Zasięg wynosi ok. 30 m w pomieszczeniu i do 120 m w wolnej przestrzeni. Zaletami sieci Wi-Fi są możliwość budowania domowej sieci z dostępem do Internetu, który jest źródłem stron z filmami, zdjęciami, muzyką, radiem internetowym. Domowa sieć składa się z modemu dostarczającego sygnał Internetu i routera, który może łączyć bezprzewodowo domowe urządzenia, np. komputer czy telewizor, z wbudowanymi odbiornikami Wi-Fi. Większość telewizorów smart TV ma wbudowane łącze Wi-Fi do komunikacji z Internetem.
• Wi-Fi Direct – jest wersją łącza Wi-Fi, w którym komunikacja między dwoma urządzeniami zachodzi bezpośrednio, z pominięciem punktu dostępowego lub routera. Za pomocą Wi-Fi Direct można przesyłać zdjęcia, filmy, muzykę i inne materiały. Wymiana danych nie jest ograniczona do smartfonów – można się połączyć z telewizorem, tabletem, a także drukarką. Wi-Fi Direct można wykorzystać również w grach. WiDi 2.0 (Intel Wireless Display) – opracowała firma Intel. Oba urządzenia muszą mieć certyfikat Intela. Do transmisji danych wykorzystywany jest standard Wi-Fi 802.11a/b/g/n i częstotliwości 2,4 i 5 GHz. Transmisja obrazu odbywa się w formacie 1080p (poprzednio 720p), a dźwięku 5.1 (poprzednio stereo).Telewizor można też połączyć z ultrabookiem za pomocą adaptera. Łącze uruchamia się za pomocą widżetu zainstalowanego w ultrabooku.
• Miracast – to standard stworzony przez stowarzyszenie Wi-Fi Alliance, umożliwiający prezentowanie ekranu urządzeń mobilnych (smartfony, tablety etc.) na wyświetlaczach stacjonarnych (telewizorach, monitorach komputerowych czy projektorach do sal konferencyjnych). Do komunikacji urządzeń wykorzystywany jest standard Wi-Fi Direct, lecz do strumieniowania obrazu i dźwięku z urządzeniami niemającymi certyfikacji Miracast można użyć również interfejsów USB lub HDMI. Między certyfi kowanymi urządzeniami możliwe jest przesłanie obrazu o rozdzielczości HD 1080p oraz dźwięku surround 5.1.

Złącza analogowe

Na rynku czy też w posiadaniu klientów istnieje jeszcze wiele urządzeń wyposażonych w analogowe złącza Euro (inaczej SCART). Wykorzystuje się je często do podłączenia magnetowidów VHS, dekoderów telewizji SD z sieci kablowych i platform satelitarnych, odtwarzaczy DVD czy też zestawów kina domowego. Nie zniknie z pewnością złącze antenowe, które służy do podłączenia anteny telewizyjnej lub telewizji kablowej, a po zniknięciu telewizji analogowej będzie służyło dla potrzeb DVB-T (Digital Video Broadcasting – Terrestrial), oczywiście w telewizorach z tunerem w standardzie MPEG-4. Najczęściej stosowane złącza sygnałów analogowych to:

• 11: SCART (Syndicat des Constructeurs d’Appareils Radiorécepteurs et Téléviseurs) – złącze opracowane we Francji, znane także pod nazwami Euro i Peritel. Sygnały mogą być przesyłane dwukierunkowo – do telewizora lub z telewizora. Złącze ma 21 styków, którymi można przesyłać sygnały audio stereo (wej./wyj.), wideo (wej./wyj.), S-Video, RGB oraz sygnały sterujące (np. magnetowidem). Sygnał RGB wytwarza obraz najlepszej jakości.
• 13: Y PrPb. Porównywalną jakość obrazu do RGB dają sygnały komponentowe (component wideo), zawierające sygnał luminancji (Y) i składowych koloru, chrominancji, oznaczane jako YPbPr lub YCbCr. Złącze component jest zalecane do odbioru sygnału ze źródła cyfrowego, np. w formacie 1080i lub 720p. Złączu towarzyszą gniazda cinch lewego i prawego kanału audio.
• 10: D-Sub (DE-15F) – nazywane inaczej złączem VGA, często spotykane jest w monitorach komputerowych. Pozwala wykorzystać telewizor jako monitor dla komputerów klasy PC lub laptopów, które nie mają jeszcze cyfrowego złącza do transmisji wideo. Złącze to nie transmituje dźwięku, a zatem trzeba wykorzystać dodatkowe złącze audio.
• 12: Video złącze dostarcza do TV sygnał wideo najgorszej jakości. Złączu towarzyszą gniazda cinch lewego i prawego kanału audio.
• 2: Audio (L/R) OUTPUT wyjście do dołączenia słuchawek.
• 20: HDMI 2/PC AUDIO (L/R) wejście audio typu jack dla złączy PC lub HDMI 2.