Artykuły i porady

Bezpieczeństwo w budynkach mieszkalnych oraz obiektach użytkowych coraz częściej traktujemy jako inwestycję, a nie koszt, jednak nadal najwięcej szkód i tragedii powodują zdarzenia, które rozwijają się po cichu. Mowa o czadzie i gazie.

Właściwe rozmieszczenie w przestrzeni decyduje o efektywności. Czujka dymu powinna znaleźć się na suficie, możliwie centralnie, w możliwie jak największej odległości od nawiewów i otworów okiennych. Czujnik czadu najlepiej zamontować w pobliżu źródeł spalania i w strefie oddychania, zwykle na ścianie na wysokości od połowy do górnej części pomieszczenia, tak aby wczesne wzrosty stężenia zostały szybko wykryte.

Największą czujność powinniśmy zachować względem tlenku węgla, który powstaje przy niepełnym spalaniu paliw w kotłach, piecykach, kominkach oraz kuchenkach. Skuteczny czujnik czadu wykorzystuje sensor elektrochemiczny, którego elektrolit reaguje na określone stężenie CO i generuje sygnał wywołujący alarm. Kluczowe są trzy parametry: próg zadziałania wyrażany w ppm (jednostka mierząca stężenie), czas reakcji przy różnych stężeniach oraz trwałość sensora określana w latach kalendarzowych. Warto szukać modeli zgodnych z normą EN 50291, gdyż takie urządzenia przechodzą testy temperaturowe, wilgotnościowe i odpornościowe, a producent jasno deklaruje żywotność elementu pomiarowego oraz sposób sygnalizacji awarii.