FreeSync oraz G-Sync

Jednym z ostatnich trendów w monitorach dla graczy jest synchronizacja częstotliwości odświeżania monitora z szybkością renderowania obrazu przez kartę graficzną. Zapewniać to mają rozwiązania takie jak G- -Sync oraz FreeSync. Pierwsze z nich opracowane zostało przez firmę Nvidia i wymaga karty graficznej tego producenta. Z kolei FreeSync jest rozwiązaniem otwartym, wymaga karty graficznej firmy AMD, a w niedalekiej przyszłości mają je również wykorzystywać zintegrowane układy firmy Intel. Oba te rozwiązania mają eliminować tzw. tearing, czyli rwanie obrazu oraz opóźnienia. G-Sync to zamknięty standard. Do skorzystania z niego niezbędne są karta graficzna GeForce GTX 650 Ti Boost lub wydajniejsza oraz system Windows 7 lub nowszy. Wymagana metoda połączenia monitora i karty graficznej to złącze DisplayPort. Rozwiązanie to współpracuje również w pełni z funkcją SLI, dostępną w kartach graficznych Nvidia. Jest aktywowane z poziomu systemowego sterownika karty graficznej i może działać we wszystkich grach. G-Sync jest rozwiązaniem sprzętowym. W monitorze zainstalowany jest specjalny moduł, który odpowiada za synchronizowanie częstotliwości odświeżania ekranu z obrazem renderowanym przez kartę graficzną. Teoretycznie działanie V-Sync jest bardzo podobne, jednak powoduje ono opóźnienia, ponieważ czas reakcji jest ograniczony do 1/60 sekundy i może być przyczyną zacinania obrazu, co wynika z faktu, że układ graficzny może renderować klatki z inną częstotliwością niż odświeżanie monitora. Z kolei dzięki G-Sync obraz jest wyświetlany natychmiast po wyrenderowaniu, co maksymalnie skraca czas reakcji, obraz jest płynniejszy i nie występuje jego rwanie czy migotanie. Monitory z funkcją G-Sync są powszechnie dostępne w ofercie producentów. Nie ma ograniczeń wynikających z rozdzielczości ekranu, monitory oferują rozdzielczość Full HD, WQHD, a nawet 4K. FreeSync jest rozwiązaniem otwartym bazującym na VESA Adaptive-Sync, które jest opcjonalną częścią standardu DisplayPort 1.3. Oprócz tego nie wymaga dodatkowego modułu w monitorze, co czyni je tańszym w adaptacji. Rozwiązanie to umożliwia dynamiczne zarządzanie częstotliwością odświeżania monitora, która jest dopasowana do liczby klatek generowanych w ciągu sekundy przez kartę graficzną. Obecnie wymaga ono karty graficznej AMD korzystającej z architektury GCN w wersji 1.1 lub nowszej.

Wzornictwo i ergonomia

Mimo że jakość obrazu jest dla graczy zdecydowanie najważniejszym parametrem monitora, to oczywiście zwracają oni również uwagę na wygląd. Ten najczęściej w wypadku modeli dla graczy jest dosyć prosty. Dominują czarne lub szare tworzywa sztuczne, wykończone matowo, które nie rozpraszają uwagi podczas gry. Niektóre modele są wyposażone w kolorowe wstawki, np. czerwone lub pomarańczowe, które dodają im nieco agresywnego charakteru. Jako że monitory dla graczy są zazwyczaj urządzeniami z wyższej półki, często stosuje się w nich regulowaną podstawę, któraumożliwia dostosowanie wysokości ekranu oraz korzystanie z funkcji pivot. Może mieć również dodatkowe funkcje, np. koncentrator USB. Inne przydatne rozwiązania to wbudowany pilot, który pozwala regulować parametry ekranu oraz szybko przełączać się między wcześniej zdefi niowanymi trybami. W niektórych monitorach parametry można regulować również za pomocą aplikacji mobilnej na smartfony i tablety.

Złącza w monitorach

Stosowane złącza obrazu i dźwięku w monitorach to: „

VGA – jest to analogowy standard przesyłania obrazu, stosowany w praktycznie każdym monitorze do zastosowań domowych poza modelami o rozdzielczości większej niż 2048 × 1536 pikseli; „

DVI – jest to cyfrowy standard przesyłania obrazu, który występuje w kilku wersjach: DVI-I, przesyłający obraz cyfrowo oraz analogowo, i DVI-D, który przesyła jedynie obraz cyfrowy. Oba te standardy są dostępne również w wersjach Single Link i Dual Link. Ta pierwsza obsługuje maksymalnie rozdzielczość 1920 × 1080 pikseli. Dual Link jest stosowany w monitorach profesjonalnych o bardzo dużych rozdzielczościach, np. 2560 × 1440. DVI jest zgodne z HDMI po zastosowaniu odpowiedniego kabla lub przejściówki. Obsługuje standard kodowania HDCP. Jest jeszcze złącze DVI-A, przesyłające sygnał analogowy, jednak obecnie nie stosuje się go; „

DisplayPort – cyfrowy i nterfejs D isplayPort został zatwierdzony w 2006 r. Opracowało go stowarzyszenie VESA. Przesyła zarówno sygnał audio, jak i wideo. Obecnie nie jest zbytnio popularny, lecz pojawia się w coraz większej liczbie urządzeń. Pozwala na jednoczesną dwukierunkową wymianę danych oraz obsługuje rozdzielczość nawet 3840 × 2160 pikseli dla pojedynczego wyświetlacza. W przeciwieństwie do HDMI standard ten jest budowany na bezpłatnej licencji. Jest zgodny zarówno z HDMI, jak i DVI oraz VGA. Przy wykorzystaniu dwóch złączy Display- Port 1.2 można przesłać obraz o rozdzielczości nawet 5K; „

HDMI – jest cyfrowym standardem przesyłania audio i wideo, powszechnie stosowanym w sprzęcie RTV. Obecnie jego najnowsza wersja to HDMI 2.0, która daje możliwość przesyłania obrazu 4K przy częstotliwości 60 Hz; „

Thunderbolt – to standard przesyłania danych, m.in. obrazu i dźwięku, jednak dopiero raczkuje na rynku i nie jest dostępny w dużej liczbie urządzeń. Obsługuje szybkość przesyłania danych do 20 Gbit/s, w przyszłości przy zastosowaniu połączeń optycznych wzrośnie ona nawet dziesięciokrotnie. Obsługuje on równocześnie kilka urządzeń. Dzięki temu do jednego portu można podłączyć np. monitor i pamięć masową; „

MHL – jest cyfrowym z łączem audiowideo pozwalającym na podłączenie smartfona. Przesyła obraz w dużej rozdzielczości; „

wyjście słuchawkowe – można je wykorzystać do podłączenia słuchawek czy głośników bezpośrednio do monitora; „

USB – złącze to pozwala na podłączanie do monitora np. pamięci przenośnych czy akcesoriów. W niektórych monitorach o niewielkim zużyciu energii złącze USB może służyć nawet do zasilania i przesyłania obrazu. Może występować w wersji USB 3.0; „

USB typu C – umożliwia podłączenie monitora do komputera przenośnego, przesyłanie obrazu, ładowanie i transmisję danych; „„

Miracast – bezprzewodowy standard przesyłu obrazu i dźwięku w dużej rozdzielczości, wykorzystujący Wi-Fi. Stosowany np. w smartfonach.